"Pewnego dnia odwiedziłam dziadka"

Jak rozmawiać z dziećmi o śmierci? Jak opowiadać o bliskich, którzy odeszli, i przemijaniu? Jeśli się nad tym zastanawiasz i szukasz wsparcia, by poruszyć ten temat ze swoim dzieckiem, sięgnij po książkę Barbary Supeł – „Pewnego dnia odwiedziłam dziadka„. To piękna okazja, by wspominać tych, których już z nami nie ma.

To subtelna, wzruszająca i ciepła opowieść o Halusi, która pewnego dnia wybiera się z babcią na cmentarz, by odwiedzić grób dziadka. Ta wizyta przywołuje w babci wspomnienia o ukochanym mężu, którymi dzieli się z wnuczką. Czuła rozmowa pomaga dziewczynce oswoić temat przemijania i śmierci.

Całość obserwujemy oczami dziewczynki, bo to ona jest w tej historii narratorką. Dostrzegamy więc Halusi ciekawość, lekką niepewność (czy cmentarz to miejsce, gdzie chodzą zombie?), a poniekąd także dziecięcą ekscytację. Ta wyprawa z babcią pozwala zajrzeć za kotarę do świata, który dotychczas dziewczynkę omijał. To delikatne, momentami nawet żartobliwe, wprowadzenie w tematykę życia i śmierci. Otulone ciepłym jesiennym wiatrem, spadającymi liśćmi z drzew oraz zapachem wrzosów wymieszanych z tlącymi się zniczami.

Podoba mi się, ze autorka wprowadza do tej opowieści także postać ukochanego psa dziadka. Jest on pewnego rodzaju buforem, poduszką gromadzącą te najprostsze i jednocześnie najmocniejsze uczucia. A przy tym jest beztroski i entuzjastyczny, taki jakie bywają dzieci.

Zachwyca mnie, jak czuła jest to historia. Prosta, niemal codzienna, a jednak wymykająca się przyziemnym określeniom, zatrzymująca w miejscu. I ta ciepła relacja babci z wnuczką – moc słów, spojrzeń, wymiany doświadczeń.

„Pewnego dnia odwiedziłam dziadka” to wyjątkowa książka na nadchodzący czas, która otuli Cię jak ciepły, babciny szalik.