"Dobrosia i pluszaki. Morza wydumane" - recenzja książki dla dzieci.

Marcin Mortka znów to zrobił. Jego najnowsza książka, „Dobrosia i pluszaki. Morza Wydumane”, ponownie (po „Tappim”) sprawiła mi autentyczną frajdę. Taką, która wywołuje uśmiech pod nosem i niespodziewanie przenosi w czasy dzieciństwa. A wszystko przez jedno łóżko i garść pluszaków.

Dobrosia, główna bohaterka, patrzy na swoje łóżko i rozrzucone na nim maskotki dokładnie tak, jak kiedyś ja – jak na statek przecinający wzburzone morza..Też miałam swoją załogę. Misia, słonika z krótką trąbą i pieska z naderwanym uchem: wszyscy dzielnie towarzyszyli mi w nocnych rejsach. Pilnowałam, żeby nikt nie wypadł za burtę i moczyłam stopy w wyimaginowanej wodzie. I oczywiście ratowałam świat.

U Marcina Mortki jest podobnie, choć z uroczym twistem, bo to nie Dobrosia zabiera pluszaki na wyprawę, ale one ją. Gdy widzą, że dziewczynka coraz głębiej zanurza się w ekran tabletu, a jej nastrój szarzeje, biorą sprawy we własne łapki. Dosłownie. Wyrywają ją z cyfrowego marazmu i zabierają w rejs po Morzach Wydumanych. I wtedy zaczyna się prawdziwa przygoda!

Co czeka na Dobrosię i jej załogę? Kogo spotkają podczas tej wyprawy? Jakie skarby odkryją? I jakie zagadki rozwiążą?

„Dobrosia i pluszaki” to pochwała dziecięcej wyobraźni.

Uwielbiam książki dla dzieci, które zamiast tłumaczyć świat, pozwalają go odkrywać na nowo. „Dobrosia i pluszaki. Morza Wydumane” robi to z wdziękiem, humorem i pewną nutą nostalgii. Pokazuje, że wyobraźnia nie zna granic, a największe przygody czekają tuż obok, nawet we własnym pokoju. Nie potrzeba do tego ekranów. Wystarczy odrobina dziecięcej wiary w to, że każdy pluszak ma duszę, a każda kołdra może być tratwą.

Zwróć też uwagę na bajkowe ilustracje Joanny Czarneckiej: delikatne, jakby ze snu, lecz także pełne dynamiki, emocji i humoru. Doskonale dopełniają tekst Marcin Mortki.

Daj tę książkę swojemu dziecku i patrz, jak odpływa – nie od Ciebie, lecz ku przygodzie.