„Niezależnie od tego, jak się prezentuje, dom powinien być bezpiecznym miejscem, w którym czujesz się dobrze, jak u siebie.”
Może masz ochotę napisać w komentarzu, w jakim niecodziennym miejscu zdarzyło Ci się mieszkać? Jaki najciekawszy dom widziałaś/eś? Jestem ogromnie ciekawa.
Zaczynam ten wpis cytatem z jednej z pierwszych stron książki „Jak różnie mieszkamy”, bo właśnie teraz, w sytuacji tak trudnej dla wielu Polaków mieszkających na południu kraju, ma on jeszcze mocniejszy wydźwięk – staje się bardziej namacalny. Myślę, że ta książka może być subtelnym pretekstem do uważnych rozmów z dziećmi na temat skutków powodzi. Bo przecież dzieci o to pytają, chcą wiedzieć, a my, rodzice, nie zawsze wiemy, jak poruszyć ten trudny temat, by nie wzbudzać w dzieciach poczucia lęku czy zagrożenia.
Książka „Jak różnie mieszkamy”, co prawda, nie porusza kwestii domów zniszczonych przez żywioły, ale nie boi się zajrzeć do indyjskich slumsów czy obozu dla uchodźców. To przecież też są domy.
Razem z 20 dziećmi zajrzymy do domów na całym świecie i dowiemy się, jak wygląda w nich życie z dziecięcej perspektywy. Odwiedzimy więc dom na pływającej wyspie w Peru, angielską szeregówkę, dom na palach w Norwegii czy mieszkanie nad stacją kolejową w Chinach. Zobaczymy, jak wygląda chata mokhoro, chata honai i hanok w Korei Południowej. Zahaczymy też o gdański falowiec.
„Jak różnie mieszkamy” zabiera w podróż dookoła świata, w której poznasz 20 dzieci mieszkających w rozmaitych domach.
Podoba mi się, że każda strona tej książki to rozkładówka prezentująca nie tylko sam dom, ale także rodziny, które go zamieszkują. Bo to przecież ludzie tak naprawdę tworzą dom. To będzie piękna podróż, która, choć skupiona wokół domów, opowiada również o wzajemnym szacunku, różnorodności i równości.
Wyobrażam sobie, że ta książka może stać się zachętą do poznawania nowych kultur, do podróżowania, a przede wszystkim do rozbudzania ciekawości świata i ludzi. To bardzo inspirująca pozycja.
„Jak różnie mieszkamy” to książka, która otwiera umysły, poszerza horyzonty i uwrażliwia na otaczający nas świat.
Chciałabym, aby każdy człowiek miał swoje schronienie, które jest ciepłe, bezpieczne i wypełnione miłością.
„Jak różnie mieszkamy”, Asa Gilland, Valerie Wilding
Wiek: 5+