"Martynka i kotki", "Martynka i kucyki" - recenzja serii w nowym tłumaczeniu.

„Martynka” powraca na dziecięce półki w pięknym stylu! Łączy bowiem w sobie nostalgiczny nastrój beztroskiego dzieciństwa, niepowtarzalne ilustracje i mądry tekst, który aż prosi się, by go czytać na głos. „Martynka i kotki” oraz „Martynka i kucyki” zostały na nowo przetłumaczone przez Lilianę Fabisińską, co dało im świeżość i lekkość współczesnego języka, bez utraty uroku oryginału. To jak odświeżenie ukochanej sukienki mamy z lat 80, która nadal jest piękna, ale jakby szyta na nowo.

Książki o Martynce pamiętam z własnego dzieciństwa, gdy godzinami wpatrywałam się w te bajkowe ilustracje – jakby były nie z tego świata. Potem na punkcie „Martynki” oszalała moja córka. Dlatego cieszę się bardzo, że wydawnictwo Papilon wznawia tę wyjątkową serię, bo dzięki temu mogę przenieść się do swojego dzieciństwa i zabrać tam swoją córkę. Zwłaszcza że w nowym tłumaczeniu nic nie zgrzyta, a tekst płynie przyjemnie i miękko.

„Martynka i kotki” oraz „Martynka i kucyki” to spokojne, ciepłe opowieści. Na pierwszy plan wychodzą w nich relacje, przyjaźń, troska o zwierzęta, poczucie odpowiedzialności, radość z prostych spraw i sztuka doceniania małych momentów. Brzmi zwyczajnie? Być może. Ale właśnie w tej zwyczajności kryje się ich siła.

W czasach, gdy dookoła nas wszystko pędzi, a nawet książki ścigają się ze sobą o Twoją uwagę, dobrze jest się zatrzymać i zanurzyć w opowieści, która nie musi krzyczeć, żeby zostać usłyszaną. „Martynka” przypomina, że literatura dla dzieci nie potrzebuje fajerwerków, aby zrobić wrażenie. Wystarczy wspólny czas i bliskość. I może kotek pod pachą. I jeszcze kucyk na horyzoncie 😉