"Ile waży dinozaur? Wielkie pomiary świata" - recenzja książki popularnonaukowej.

Wiem, że lubicie, gdy podrzucam nietuzinkowe książki popularnonaukowe. Skąd to wiem? Bo jedno z najczęściej zadawanych mi pytań brzmi: „Możesz polecić coś dla dziecka, które zasypuje mnie pytaniami o świat?”. No pewnie, że mogę! I właśnie dziś do mojej listy trafia kolejny znakomity tytuł – „Ile waży dinozaur? Wielkie pomiary świata”.

Przygotujcie się na zdziwienie, bo ta książka naprawdę potrafi zaskoczyć. Jak nie zrobić wielkich oczu, gdy dowiadujesz się, że Twoje naczynia krwionośne, ułożone w jednej linii, mają długość 100 000 km (nie, nie pomyliłam się o żadne zero) – czyli ponad trzy razy więcej niż Droga Panamerykańska? Albo że rekin polarny może żyć nawet 500 lat? I że w 1958 roku na Alasce powstała fala tsunami o wysokości 529 metrów, która z łatwością przykryłaby Empire State Building? No szok!

Ciekawostka: na każdego mieszkańca Ziemi przypada 386 drzew!

Czytając książkę „Ile waży dinozaur?”, co chwilę wykrzykiwałam do siedzącego obok męża: „Słuchaj tego, nie uwierzysz!”. Ale co sprawia, że ta książka robi takie wrażenie? Bo przecież same liczby – długości, masy, głębokości, prędkości – to tylko suche fakty.

Sekret tkwi w porównaniach. Twórcy zestawiają abstrakcyjne wielkości z czymś, co dobrze znamy. Przykład? Pojemność basenu olimpijskiego przedstawiona w litrowych butelkach wody (trzeba ich 2 500 000!) albo w wannach do kąpieli (13 888 wanien). Albo Luwr? Jego powierzchnia to tyle, co 29,4 boiska piłkarskiego. A najwyższe drzewo świata, sekwoja Hyperion? Ma wysokość równą 19 żyrafom ustawionym jedna na drugiej. To działa na wyobraźnię!

Ciekawostka: mieszkańcy Tokio ( 37 732 000) z łatwością zaludniliby całą Polskę!

„Ile waży dinozaur?” to książka wypełniona po brzegi fascynującymi ciekawostkami, które zostają w głowie, bo są obrazowe (świetne grafiki!) i zaskakujące. Idealna dla małych odkrywców i dużych ciekawskich.

Czytanie jej to jak jazda kolejką górską dla umysłu – co chwilę zaskakuje, wbija w fotel i sprawia, że masz ochotę natychmiast podzielić się nowo zdobytą wiedzą. Dlatego uprzedzam, że jak dasz ją dziecku, to po chwili będzie biegać za Tobą i co chwilę wołać: „Mamo, a wiesz, że…?”. Ale to chyba jest właśnie najlepsza rekomendacja.