Zacznę od momentu, w którym skończyłyśmy z Basią czytać „Tornado Jumi” i odkładamy książkę na nocną szafkę. Patrzymy na siebie porozumiewawczo. „Myślisz o tym samym, co ja?” – pytam. „Ale, że co?” – Basia próbuje ukryć ledwo dostrzegalny uśmieszek. „Czy Jumi nie przypomina ci kogoś?”. Uśmiechu nie da się już ukryć i Basia tylko kiwa głową. Śmiało mogę napisać, że tytuł tej książki mógłby brzmieć „Tornado Basi” 😉 Podobnie do Jumi, Basia również codziennie próbuje opanować swoje emocjonalne tornado.

Jumi codziennie zmaga się z emocjami, zalewającymi jej serce i umysł. Gniew, złość i wściekłość, opanowujące dziewczynkę są silne jak tornado. Za każdym razem, gdy Jumi wpada w furię, jej długie, czerwone włosy zaczynają wirować jak trąba powietrzna, która rani i niszczy wszystko, co napotka na swojej drodze. Po takich wybuchach Jumi jest smutna, zmęczona i nieszczęśliwa.

Do krytycznego momentu dochodzi, gdy Jumi zauważa niebieski balon, który trzyma Pawełek. Jej pierwsza myśl to: „Chcę ten balon!”. Dziewczynka wyrywa chłopcu balonik, ale ten ucieka im z rąk. Z tego powodu Jumi wpada w furię, jej włosy zaczynają się kręcić jak tornado. Po chwili cała już kręci się w kółko i zapłakana dociera nad wodę. Swoim wirem porywa nawet morskie stworzenia. Wyczerpana i niesłychanie smutna pada na brzeg i zasypia. Po powrocie do domu nie jest już zła i postanawia związać niesforne włosy w dwa warkocze. Takim sposobem stara się zapanować nad złością, która może przecież pojawić się w każdej chwili. Z upływem czasu Jumi już wie, jak radzić sobie z gniewem i innymi trudnymi emocjami. Okazuje się, że rozmowa z innymi i dzielenie się swoimi uczuciami potrafią zdziałać cuda.

Książka Klaudii Piróg i Małgorzaty Herrery jest jedną z naszych najważniejszych książek o emocjach. Ta krótka historia jest nie tylko o złości, ale również o empatii, smutku i o wewnętrznej sile, która napędza do zmian. To książka także o tęsknocie za przyjaciółmi i za doznawaniem czystej, nieskrępowanej radości.

Jestem pod ogromnym wrażeniem kompozycji „Tornada Jumi”. Sam tekst jest bardzo plastyczny, metaforyczny i jakby magiczny. Każda ilustracja aż kipi od obrazowanych emocji. Czerwono-niebieskie barwy dodatkowo potęgują odczucia czytelnia. To po prostu arcydzieło!

Zdaniem Basi

Na każdej stronie „Tornada Jumi” Basia odnajdywała siebie i porównywała do głównej bohaterki. Widziałam, jak bardzo była zdziwiona, że książka tak trafnie opisuje emocje, które jej również towarzyszą na co dzień. „Ta książka jest fajna, bo można się dowiedzieć, co zrobić, aby się tak nie złościć. I tyle”. Krótko i na temat 😉

„Tornado Jumi” Klaudia Piróg, Małgorzata Herrera

Wydawnictwo Dziwimisie, 2020

Ilość stron: 28

Wiek: 4+