"Katastrofy" - Mama Basi Czyta Blog o książkach dla dzieci

Katastrofy same w sobie nie są banalne. Banalne mogą być za to ludzkie błędy, które do katastrof doprowadzą. Również natura wywołuje katastrofy, jednak często bywa sprowokowana właśnie przez człowieka. A ponieważ katastrofy to temat niecodzienny (nawet z definicji to wynika), to nietuzinkowo należy o nich pisać. A kto inny mógłby to zrobić lepiej niż Boguś Janiszewski? I kto inny mógłby tak zmalować trzęsienie ziemi, tsunami i pożar na jednym obrazku jak Max Skorwider? Ten duet po raz kolejny (w serii są jeszcze tytuły: „Mury”, „Rewolucje” i „Wojny”) udowadnia, że w niebanalne książki potrafi jak nikt inny!

„Katastrofy” uciekają od napompowanych haseł, dramatycznych opisów czy rozpaczliwych metafor. Czuć tu natomiast szacunek do natury, jej potęgi, a tym samym kruchość i omylność człowieka. Boguś Janiszewski nie skupia się wyłącznie na skutkach (dzięki temu książka nie ocieka tragizmem), ale przybliża przede wszystkim przyczyny danych wydarzeń. I okazuje się, że katastrofy (także takie jak tsunami czy powodzie) zazwyczaj nie dzieją się same z siebie. Nierzadko odpowiedzialny jest za nie człowiek.

Nie chciałabym jednak, aby mój opis sugerował, że autorzy skupiają się wyłącznie na obwinianiu człowieka za wszelkie zło tego świata. Jednak też nie zdejmują z jego barków odpowiedzialności.

„Katastrofy” to niebanalna książka o spektakularnych katastrofach.

A o jakich katastrofach przeczytasz w tej książce? Będzie o londyńskim smogu z 1952 r., o katastrofie smoleńskiej, tsunami w Lizbonie i „czarnej śmierci”. Przeczytasz też o katastrofie Challengera, o wielkim głodzie w Ukrainie i wybuchu elektrowni w Fukushimie. Znajdzie się tu także wybuch supernowej jako katastrofy, która może być bardzo budująca. Będzie też o filmach katastroficznych, Atlantydzie czy apokalipsie. To oczywiście nie wszystkie wydarzenia, jest ich w „Katastrofach” o wiele więcej.

Podoba mi się refleksyjny charakter tej książki (na przykład wątek o sztucznej inteligencji), a także próba zrozumienia, czego każda z katastrof nauczyła człowieka. Czy jednak ludzkość przyswoiła te naukę?

Ogromny plus za przystępny i swobodny język. Za żartobliwe wtrącenia, dystans i obrazowe porównania. I za niebywale kreatywne ilustracje w plakatowej stylistyce. Klimatyczne i dosadne.

Bardzo polecam!