-
„Księgi mroku”
ale to dobry horror! Przestraszy, porazi, wzbudzi obrzydzenie. Na tym zazwyczaj kończy się rola horrorów, ale nie tym razem. „Księgi mroku” to również historia o przyjaźni, o odnajdywaniu swojej wartości, o potrzebie akceptacji i pasji. To także książka o lękach tkwiących w dzieciach i dorosłych. Pełna magii, baśniowości z przerażającą wiedźmą i jej potworami! „Księgi mroku” są uwspółcześnioną wersją bajki o Jasiu i Małgosi, przeplataną wątkami z „Księgi tysiąca i jednej nocy”. Jasiem będzie Aleks, chłopiec kochający wszystko, co straszne. Od lat pisze makabryczne opowiadania o duchach, martwych dzieciach i przeraźliwych stworach. Małgosią będzie Jasmin, dziewczynka pasjonująca się baseballem i gotowaniem. Każde z nich ma pasje, które wykorzystywać będzie wiedźma…
-
„Ocieplenie klimatu”
Wszystko, co chcielibyście wiedzieć o zmianach klimatycznych na Ziemi, ale baliście się zapytać (lub w ogóle nie wiedzieliście, o co pytać), znajduje się w książce „Ocieplenie klimatu”. Solidna dawka wiedzy, czytelne grafiki, zgrabnie przemycone poczucie humoru i oczywiście fakty, fakty i jeszcze raz fakty. A z faktami się nie dyskutuje. Mogą natomiast otworzyć w głowie jakąś dawno zakurzoną klapkę (albo oczy, jak kto woli) i dać kopniaka, który zmotywuje do zmian. Bo te są niezbędne, jeśli nie chcemy zamienić Ziemi w wymarłą planetę. Żeby zrozumieć zmiany klimatyczne, najpierw należy wiedzieć, czym w ogóle jest sam klimat. Czym się różni od pogody? Dlaczego nie jest taki sam na całej planecie? Tę…
-
Seria „Oni zmienili świat”
„Simona Kossak. Mieszkanka dzikiej puszczy”, „Ernest Malinowski. Konstruktor kolei w Andach” Najbardziej inspirujący ludzie, to tacy, którzy żyją z pasją, z miłością do tego, co robią i z całkowitym oddaniem. Tacy właśnie są bohaterowie serii „Oni zmienili świat” – Simona Kossak i Ernest Malinowski. Simona Kossak – biolożka całym sercem i duchem, pochłonięta życiem zwierząt badaczka, której bliżej było do saren i żubrów niż do ludzi. Puszcza Białowieska stała się jej domem i ostoją, dlatego niezwykle mocno zaangażowała się w kampanię na rzecz ochrony tych terenów. Simona to „kobieta z puszczy”, która nigdy nie porzuciła swych marzeń i pomimo nieprzychylności ludzi działała dalej. Ernest Malinowski – pomysłodawca, konstruktor i budowniczy…
-
„Ogóras”, „Stare radio”, „Pstryk!”
Ach, ile uroku jest w tych książkach, ile ciepła, spokoju i nostalgii! Są wspomnienia, rodzinne spotkania, młodzieńczy zapał i historia. Bo właśnie za pomocą teraźniejszości „Ogóras”, „Stare radio” i „Pstryk!” przenoszą nas do przeszłości. Dawne czasy płynnie przeplatają się z tym, co obecne. To, co działo się kiedyś, odbija się echem w dzisiejszej codzienności. A pretekstem do tych trzech opowieści będą autobus ogórek, który mówi po samochodowemu, radio nadające transmisje z lat 80-tych i zatopiony aparat fotograficzny, który na zawsze połączy Wojtka i Julkę. Każda z tych książek to osobna opowieść, historia przedmiotów, ale przede wszystkim ludzi, rodzin, całych pokoleń. „Ogóras” wozi turystów na wycieczki, na wystawie samochodów retro poznaje…
-
„Mój przyjaciel niedźwiedź”
Niewiele tekstu, delikatne, szkicowane ilustracje i dużo białej przestrzeni. Tekst jednak nie może być banalny, nie wystarczy, by ilustracje były zarysowane od niechcenia, a przestrzeń na stronach przypadkiem zaoszczędzona. Całość musi być przemyślana, wyważona i mądra. Taka właśnie jest książka Katarzyny Minasowicz „Mój przyjaciel niedźwiedź”. To krótka opowieść o dziecięcych wyzwaniach, rozterkach i lękach. O pewności siebie (też jej braku), o sile (pomału dojrzewającej), o potrzebie poczucia bezpieczeństwa i wsparcia. A przede wszystkim o rozmaitych emocjach, które w pojedynkę mogą być trudne do udźwignięcia. Jednak gdy ma się obok krzepkiego niedźwiedzia, który dodaje otuchy, wiary w siebie i przepędza wszelkie strachy, wszystko wydaje się łatwiejsze. Takim niedźwiedziem może być rodzina,…
-
„O Wilku, który nie lubił Świąt”
Wilk nazywa się Wilk i nie lubi świąt Bożego Narodzenia, od których tylko boli go głowa. Za dużo się wtedy dzieje, chaos przytłacza, a dekoracje oślepiają. Ponad wszystko uwielbia jednak śnieg i zimowe szaleństwa. Odwiedza więc swoich przyjaciół z nadzieją na wspólną zabawę na dworze. Okazuje się jednak, że każdy z nich zajęty jest przygotowaniami do Świąt. Wilk tylko marszczy nos i zaczyna złościć się coraz bardziej. Jak to zazwyczaj w bajkach bywa, tu również nastąpi zwrot akcji 🙂 A wszystko za sprawą ukochanej Wilczycy, dzięki której Wilk stanie się królem nadziewanego indyka. Pozostali przyjaciele również przyłożą rękę (łapkę) do tego, aby jednak te Święta były dla Wilka niezapomniane. „O…
-
„Plaster Czarownicy i inne baśnie”
Oto baśnie, które nie wywołują strachu i gęsiej skórki (chyba że z zachwytu). Czytane przed snem nie przywołują koszmarów i nocnych potów. Nie wywołują konsternacji u rodziców (o nie, jak ominąć ten fragment, żeby dziecko nie zauważyło 😉 ). „Plaster czarownicy” choć za punkt wyjścia obiera różne rodzaje zła, to demaskuje je i ośmiesza, a robi to w czarujący sposób. Okaże się, że kwiaty pewnej Czarownicy nie dość, że wyglądają pięknie, to mają moc przypominania najlepszych dowcipów! Mały smok zaprzyjaźni się z Motylem, a Król Psuj Wspaniały, zamiast psuć, zacznie naprawiać, co tylko wpadnie mu w ręce. Będą też Błękitne Królestwo, dwie wieże – Wysoka do nieba i Niziutka, a…
-
„Tu jest nasz dom”
W małej wiosce gdzie dżungla styka się z morzem, na afrykańskiej sawannie i japońskiej wyspie, w namiocie na Saharze czy na 19 piętrze wieżowca Nowego Jorku – wszędzie tam są domy, bo są tam też ludzie. I choć zazwyczaj dom kojarzy się z budynkiem z cegły czy drewna, z oknami, drzwiami i dachem, to nie w każdym miejscu na świecie wygląda on tak samo. „Tu jest nasz dom” zabiera w podróż do 20 niezwykłych miejsc, w których życie toczy się, jak wszędzie indziej. Dzieci chodzą do szkoły (ewentualnie zjeżdżają do niej na linie), rodzice pracują, wszyscy czasem świętują, przygotowują posiłki i mają swoje ulubione zajęcia (choćby to było szkolenie orła…
-
„Kocia szajka i napad na moście”
W „Kociej szajce i napadzie na moście” wszystko się zgadza i jest na swoim miejscu. Oczywiście poza skradzioną torbą listonosza, bo ta od czasu napadu na pewno nie znajduje się tam, gdzie powinna. Zgadzają się natomiast temperamentne postaci, zagadka o (jak się okaże) rozczulającym motywie, dialogi z pazurem, a wszystko przyprószone pierwszymi płatkami śniegu. I nie wiem, jak autorka to zrobiła, ale ta część „Kociej Szajki” jest jeszcze lepsza niż dwie poprzednie. A poprzeczka ustawiona była przecież już bardzo wysoko 🙂 Może to dzięki Bronce i jej cieszyńskiej gwarze (w tej części jest jej więcej), może to zasługa kocich spostrzeżeń na temat ludzkich zachowań (trafnych, rzecz jasna), a może to…
-
„Oddycham i znowu wszystko gra!”
Biorę głęboki wdech nosem, a potem robię jeszcze dłuższy wydech. Muszę zebrać myśli, bo tyle bym chciała napisać Wam o tej książce. A skupienie na oddechu nie raz już mi pomogło, i to w dużo trudniejszych momentach 😉 Skoro oddychasz, to żyjesz, czujesz, doświadczasz emocji. Jednak o samym oddechu łatwo zapomnieć, bo po prostu jest. Raz spokojny i miarowy, innym razem płytki, szybki, głośny. A gdy go dostrzeżesz, zrozumiesz i docenisz, może okazać się największym wsparciem i przyjacielem w ciężkich chwilach. Gdy jest Ci smutno, gdy się boisz, gdy czujesz się samotna/samotny, a świat wydaje się niesprawiedliwy i bez sensu, pomocny będzie Twój oddech. Masz go przecież zawsze przy sobie.…
