-
„Koteczek Kiciuś”
Koteczek ma spodenki na szelkach w malutkie myszki, a mama czerwoną sukienkę w pasiaste rybki. Tacy przeuroczy wybierają się na spacer. Koteczek chciałby pobiegać z pieskami, lecz mama dobrze wie, czym może się to skończysz. Kiciuś zagląda do sadzawki, jednak mama ostrzega, bo przecież koty nie przepadają za wodą. Zauważą też szarego wróbelka, lecz te wolą fruwać wysoko, bo kotów (nawet w spodenkach na szelkach) troszeczkę się boją. Najnowsza książka Małgorzaty Strzałkowskiej (tekst) i Agnieszki Żelewskiej (ilustracje) „Koteczek Kiciuś” to kolejny tytuł z serii „Kartonówki dla ciut starszych” od wydawnictwa Bajka. I jest to seria zacna, bo autorzy to doborowe towarzystwo – Dorota Gellner, Rafał Witek, Maria Szajer i oczywiście…
-
„Kot. Instrukcja obsługi”
Jeśli Twoje dziecko bardzo chce mieć kota, to najpierw zainwestuj w książkę „Kot. Instrukcja obsługi”. Mówię poważnie. Bo jak się okaże, że kot nie zawsze lubi mizianie za uszkiem, a już na pewno nie przepada za łapaniem za ogon, to może być jednak smuteczek. I trzeba mu czyścić kuwetę, karmić dobrym jedzonkiem, zapewnić trochę zabawy. I co, dziecko nie jest zniechęcone? Dobra, w takim razie trafił Ci się kociarz z krwi i kości. Zanim jednak miauczący gość zawita w Wasze progi, przeczytaj książkę, która przygotuje Was na to spotkanie. Kasia Antczak i Kasia Fryza z lekkością i dowcipem przekazują wiedzę, która pomaga zrozumieć kocie życie. Będzie więc o karmieniu, o…
-
„Przyjaźń. To, co nas łączy”
Pamiętasz książkę „Sto rzeczy, których nauczysz się w życiu”? Jeśli tak, to już wiesz, czego spodziewać się po kolejnej książce Heike Faller i Valerio Vidalo „Przyjaźń. To, co nasz łączy”. Ten sam minimalizm, tekst okrojony do kilku słów na stronie i ilustracje, tak skromne, a jednoczenie pełne mocy. Czarna strona, a na niej nasza galaktyka. Kolejna strona też czarna, ale z setkami gwiazd. Następna biała z niezliczoną ilością kolorowych kropek, a potem już tylko dwie postaci. Widzisz ich plecy, stoją blisko siebie, chyba o czymś rozmawiają. „Kiedyś, w galaktyce zwanej Drogą Mleczną, pod niezliczonymi gwiazdami, wśród tych wszystkich ludzi, spotkaliśmy się. Ty i ja”. Czy ta przyjaźń jednak przetrwa kryzysy?…
-
„O dziewczynie, która tęskniła, i komandosie, który płakał”
Ta książka przesiąknięta jest tęsknotą. Gdyby można było ją wycisnąć, to kapałyby z niej łzy żalu. A jakby się już skończyły, to spomiędzy stron dojrzałabyś jednak jasne promyczki nadziei. Bo to historia o rozstaniach i przyjaźniach silniejszych niż dzielące je kilometry, o przeżywaniu śmierci, o dorastaniu i odnajdywaniu siebie. To opowieść o dzieciakach mądrych i wrażliwych. „O dziewczynie, która tęskniła, i komandosie, który płakał” to suma młodzieńczych rozterek, niepewności i poczucia niesprawiedliwości. Bo gdy ma się 10 lat i przeprowadza się na drugi koniec świata (dosłownie), to jest to jednak trochę, jakby koniec świata (tego własnego, wewnętrznego). Marta (Polka mieszkająca do niedawna w Anglii) wyjeżdża z rodzicami do Australii. W…
-
„Baśnie i legendy polskie”
Masz ochotę przenieść się do czasów dzieciństwa? Znam prosty sposób. Weź do ręki „Baśnie i legendy polskie”, poczuj pod palcami papier (lekko pożółkły, matowy, gruby), naciesz oczy ilustracjami jak sprzed lat i zacznij czytać. I wtedy zadzieje się magia! Pamiętasz „Legendę o Warsie i Sawie?” A o „Złotej Kaczce”? A może baśń o diable Borucie? Jakie masz z nimi wspomnienia? Ja pamiętam podekscytowanie pomieszane ze strachem. To był taki rodzaj strachu, który jednak przyjemnie łaskocze i powoduje, że chce się słuchać/czytać dalej. A teraz możesz przekazać ten dreszczyk emocji swojemu dziecku. „Baśnie i legendy polskie” od Naszej Księgarni to wydanie niecodzienne. To aż 51 baśni, legend i podań z całego…
-
„Buziaczki”
Pamiętasz całusy od cioć, wujków czy babć, gdy byłaś mała? A może jedynie nadstawiali policzek (oby tylko nie usta zwinięte w mokry dzióbek) w oczekiwaniu na słodkiego buziaka od Ciebie? A całowanie obcych? To już w ogóle hardkor! I właśnie o tych niechcianych całusach, o asertywności i szanowaniu dziecięcej przestrzeni jest urocza książka „Buziaczki”. Mały Buziaczek lubi całusy, zwłaszcza od mamy i taty, ale tylko wtedy, gdy ma na nie ochotę. Ale co zrobić, gdy jakaś koleżanka mamy, której zupełnie nie zna, chce go przytulić i pocałować? Buziaczek czuje, że tego nie chce. A gdy przedszkolne koleżanki gonią Buziaczka, bo koniecznie chcą go pocałować, to dla niego, jest już tego…
-
„Gdzie jest mama?”
A gdyby pewnego dnia mama zniknęła? Czy wszystko wywróciłoby się do góry nogami? W życiu Halinki tak właśnie się stało. I to dosłownie. Budzi się rano, a krzesła jakby przyklejone do sufitu, kwiaty smętnie zwisają z doniczek, ziemia już dawno się z nich wysypała. Mamy ani śladu, za to jest tata. Ale jakiś smętny i mówi, że mama zniknęła, bo chce pobyć sama. Tak się zaczyna „Gdzie jest mama?”, opowieść niezwykła. Dlaczego? Bo to trochę bajka, trochę baśń. Tajemnicza, momentami nawet niepokojąca (czy Halinka na pewno odnajdzie mamę? Co się z nią stało?). Gdy Halinka szuka mamy, czujesz, że idziesz obok niej. Widzisz więc plac zabaw, który stracił kolory i…
-
„To jest moje drzewo”
O ważnych sprawach, ale bez nadęcia, z żartem, lekko i bardzo obrazowo. To właśnie cechy dobrej książki. Takiej, która opowie, co trzeba (ale na luzie), a na koniec zostawi pole do własnych rozważań, rozmów, refleksji. Taka właśnie jest książka „To jest moje drzewo”. A o czym jest ta książka? O małej wiewiórce (z imponującą kitą), o jej drzewie, o jej szyszkach, o jej murze, o jej płocie i o jej rozważaniach. Nie bez przyczyny tyle „jej” jest w poprzednim zdaniu, bo ta bystra wiewiórka okaże się też wiewiórką samolubną i zachłanną (do czasu). Po co dzielić się drzewem, skoro za chwilę w poszukiwaniu cienia zbiorą się tu okoliczne zwierzaki. Wtedy…
-
„Dom Knuta”
Rozbrajająca, dowcipna i wesoła. I jeszcze przy tym mądra. To o książce „Dom Knuta”, szwedzkiego duetu nietuzinkowych kobiet, Barbro Lindgren (tekst) i Emma Adbåge (ilustracje). Ale to nie wszystko, co można o niej powiedzieć. Można też wspomnieć, że to książka oszczędna w słowa, ale bogata w komiczne ilustracje. Całkiem krótka, ale nie na tyle, aby nie zmieścić w niej historii o denerwującej mamie, wyprowadzce do innego domu, przybyciu kilkunastu zwierząt (które szukają dachu nad głową), a w końcu o powrocie do domu rodzinnego. I to by było poniekąd streszczenie „Domu Knuta” 😉 Tylko takie trochę nijakie. Bo musisz wiedzieć, że „Dom Knuta” ma w sobie niepodrabialny czar szwedzkich książek. Ma…
-
„Kowal i diabeł”
Zaparz sobie ulubioną herbatę (kawę/ziółka/co tam lubisz), usiądź wygodnie, sięgnij po „Kowala i diabła” i przenieś się w czasie do XVIII-wiecznej górnośląskiej wsi. Wiem, to może być wyzwanie, zwłaszcza w kwestii języka. Ale właśnie po takie wyzwania warto sięgać i to już od najmłodszych lat. Dlaczego? Bo od przeszłości, pochodzenia, kultury i historii się nie odetniesz. I całe szczęście, bo jest częścią Ciebie. Tak, „Kowal i diabeł” byli dla mnie wyzwaniem. I to niemałym. Jestem z tych, co cenią sobie nowoczesność, lubią nowomowę i językowe zapożyczenia. A tu czytam dialogi w stylu „Wieleżby ci potrzeba, abyś zaś mógł przyjść do dawnego stanu?’. (Baśka też zrobiła wielkie oczy. Zresztą wiekowo jeszcze…
